پیشی- ژاپنی

   نه پیشی شانس نداره ... اگه شانس و اقبال داشت که پیشی نمی شد، می شد شیری، ببری، یوزپلنگی چیزی- دست کم می شد گربه ی وحشی! ظهر جمعه ظل آفتاب پیشی-خمارکن تو یه برهوتی نزدیک برج های هرمزان که از لحاظ میزانسن به جاده های صاف و بی انتهای تگزاس شباهت داشت - با این تفاوت که من  Harley Davidson نداشتم- پیشی رو کشوندم که چی بیا امتحان زبان بده واسه بورسیه ی دولتی مانگا چی چی ژاپن!
   می بینی 120 نفرد دختر و پسر بیچاره رو که در حالت عادی در این ساعت و روز یحتمل می باید زیر باد کولر در حالت نیمه- هشیاری واسه آینده ی خیالیشون رویاپردازی می کردن رو کشوندم تو یه سالن با چهار پنج تا مراقب که یکی شون هم دختر چشم بادومیه واسه یه ساعت امتحان زبان انگلیسی. البته امتحان زبان ژاپنی که بعد از انگلیسی بود و زمانش هم دو ساعت، سر جای خودش، غیر از پنج شش نفر باقی اسمشونم بلد نبودن به ژاپنی بنویسن. پیشی هم که حتما می دونین هیچ وقت نقاشیش خوب نبوده، حافظه ی تصویری درست درمونی هم نداره! خلاصه یه ساعتی نشستیم 50 تا تست آبکی غیر-استاندارد رو سرهم بندی کردیم و یع ربع بعد دوباره برگشتیم سر جلسه که فقط اسم خودمونو به انگلیسی بالای برگه ی آزمون زبان ژاپنی بنویسیم و بریم.
   این وسط سر-مراقبه  - من همون جا به علت شدت هیستیری موجود در این بانو لقب "خانوم سگی" رو به ایشون اهداء کردم! - 200 بار گفت آزمون زبان ژاپنی نمره منفی نداره ولی اگه بر حسب اتفاق نمره شما خوب بشه در همون حد ازتون توی مصاحبه می پرسند، بنابراین برای این که اونجا جلو یه مشت اجنبی زرد و ضایع نشین همون بهتر که سفید بدید؛ اما باز این پسره بقل دستی من می گه خب نه شانسی بزنیم! می گم آخه مگه ژاپنی بلدی یک کلمه خب اول آخرش که می فهمن- ژاپنی نژادن دور از جون خرنژاد که نیستن! برمی گرده به من می گه خب اون جا نمی گن شما که می تونستین چرا همون 25% رو شانسی نزدین؟ نمی گن خنگین؟! پیشی خیره خیره نگاش می کنه می گه آخه ایرانی که نیستن ژاپنی اند! این هوش و ذکاوت مختص ایرانیاس! حالا نمی دونم آخرش بی خیال برگه شد و اومد بیرون یا نه ...
   مخلص کلام این که پیشی وقتی گرمازده و عصبی برگشت خونه با خودش گفت اصلا این آب و هوا و اتمسفر این کشور دوست و همسایه ژاپن به روحیات پیشیانه می خوره؟ پیشی که شانس نداره این همه می زنه می ره ژاپن استاد راهنماش وطنی از آب در میاد!